ပီယေဆးေဖာ္သူတို႔အတြက္ မဖဲဝါ၏ကလဲ့စား

တြံေတးေတာၾကီးတန္း တစ္ေနရာမွ ရြာေလး အမ်ားစုကေတာ့ထံုးဘုိဟုေခၚျပီး အဓိကကေတာ့ အိုးဖုတ္သည့္လုပ္ငန္းကိုလုပ္ကိုင္ၾကသည္။ ထုိရြာေလးသုိ႕ ေခါင္းေပါင္းေပါင္းထားေသာ ကရင္လူမ်ိဳးဟုထင္ရသည့္ ဆရာတစ္ေယာက္ႏွင့္ အရပ္ပုပု မ်က္နွာတြင္ေက်ာက္ေပါက္ရာမ်ားႏွင့္ သူ၏တပည့္တစ္ေယာက္တုိ႕သည္ ညေနေစာင္းေလးတြင္ထုိရြာသို႕ေရာက္လာၾကေလသည္။ သူတို႕ကာရြာစဥ္လွည္႕လည္ျပီး ေဆးကုၾကသည့္ေဆးဆရာမ်ားျဖစ္ေလသည္။ ထုိေန႕ညတြင္ ညေနေန၀င္ရီသေရာအခိ်န္ေလးအတြင္း “ အမေလး ေအးၾကည္ျမ ရဲ႕အျဖစ္ဆုိးလွခ်ည္လား အေမကိုထားခဲ႕ျပီလားဟူေသာ “ ငုိသံမ်ားနွင့္ ရြာကေလးကိုလွုပ္ႏိုးလုိက္ေလသည္ ။ ရြာ၏ကြမ္းေထာင္ကိုင္ေလး ေအးၾကည္ျမတစ္ေယာက္ ညေနဖက္ေလး ေတာဖက္ထဲသို႕ တို႕စရာသြားခူးရင္း ေျမြကိုက္ေသေလျပီ။ ထုိဆရာတပည့္ေရာက္ေသာအခါ ကေလးမေလးလည္း အသက္ေပ်ာက္ေနနွင့္ျပီျဖစ္ျပီ။ “ မင္းေမာင္ ျပန္မယ္ “ ဆရာၾကီးကျပန္မည္ေျပာေသာအခါ ထျပန္လာေလသည္။ လမ္းတြင္ ဆရာၾကီးက ေဟ့ေကာင္ ဒီေန႕လကြယ္ေန႕မလား ဟုတ္ဆရာၾကီး ေအး ညက်ရင္ငါတုိ႕ပီယေဆးေဖာ္လုိ႕ရျပီ ဗ်ာ ဆရာၾကီး “ မင္းေမာင္တစ္ေယာက္ နည္းနည္းထူးဆန္းသြားေလသည္။ ဒီလုိေလ လကြယ္ည ေသသူက တနဂၤေႏြသမီး မလား ျပီးေတာ့အစိမ္းေသ ေလ ပီယေဆးေဖာ္ဖုိ႕အခ်ိန္းေကာင္းပဲ တနဂၤေႏြသမီးေတြဆီကပဲ ပီယေဆးရမွာေလ ။ ထုိေၾကာင့္သူတို႕ဆရာတပည့္လည္း တိတ္ဆိတ္စြာျပန္လာၾကေလသည္။ ႕ညေန ရြာထံုးစံအတိုင္း အေလာင္းကိုျမန္ျမန္ျပင္ကာ အားခ်င္းခ်လုိက္ေလသည္။ လကြယ္ည ေမွာင္ရသည့္အထဲ ေခြးကလည္းေျခာက္ျခားဖြယ္အူေနေလသည္။ ထုိညတြင္ သင္းခ်ိဳင္းထဲတြင္ လွုပ္ရွားေနေသာ လူႏွစ္ေယာက္ အေလာင္းအားတူးျပီး မနက္ကခ်ထားေသာေၾကာင့္အေလာင္းကားလွပေနေသးသည္ ရြာ၏ကြမ္းေထာင္ကိုင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လွပေက်ာ့ရွင္းေနသည္။ ဆရာလည္း အေလာင္းကိုၾကည့္ျပီးမန္းမွုတ္ေလရာ ခဏအတြင္းအေလာင္းလည္းထထုိင္၏ “ ကဲသမီး သမီးဆီကပစၥည္းေလးနည္းနည္းယူမယ္ ပီယေဆးေဖာ္မလုိ႕ဟုဆုိကာ အစိမ္းသရဲအားခြင့္ေတာင္းျပီး ဆံပင္မ်ားသြားမ်ား လိမ္းျခယ္ထားေသာ သနပ္ခါးမ်ားကိုယူေလသည္။ အစိမ္းသရဲလည္းမေက်နပ္သည့္ပံုစံျဖင့္ၾကည့္ေနေလသည္။ ထုိ႕ေနာက္ဆရာလည္း ေက်ာက္ျပင္တစ္ခုနွင့္ ေရ တစ္ဗူးယူလာေလသည္။ ထုိ႕ေနာက္ အစိမ္းသရဲအားသနပ္ခါးေသြးခိုင္ေလသည္။ ထုိအရာကား ပီယေဆး၏ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားသာျဖစ္ေလသည္။ သုိ႕ေသာ္အစိမ္းသရဲကားမေသြး ဆရာလည္းထိုသရဲမအား ေဆးလံုးမ်ားႏွင့္ပစ္ေပါက္ျပီးခိုင္းေသာေၾကာင့္ျဖည္းျဖည္းေသြးေလသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မေက်မနပ္နွင့္ၾကည္႕ေနေလသည္။ ထုိ႕ေနာက္မေသြးဘဲရပ္လုိက္ေသာအခါ ေအာက္လမ္းဆရာလည္း ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေဆးလံုး နွင့္ေပါက္ရန္ ေရွ႕သို႕အတုိး သရဲမကားအေခါင္းထဲမွ ဆရာအားဆြဲယူကာ အေရွ႕မွေက်ာက္ျပင္နွင့္ မ်က္နွာအားေဆာင့္ေလသည္။ “ ေသျပီးတာေတာင္ သရဲေတြကိုအလြတ္မေပးတဲ႕ ေကာင္ ငါက ေအးၾကည္ျမမဟုတ္ဘူး သင္းခ်ိဳင္းေစာင့္တဲ႕ မဖဲ၀ါဟဲ႕ “ “နင္တို႕လုိလူမ်ိဳးေတြကိုအေသလုပ္ခ်င္တာၾကာျပီဟု အသံနက္ၾကီးျဖင့္ေအာ္ကာ ေက်ာက္ျပင္ႏွင့္ေဆာင့္ေလသည္။ မင္းေမာင္လည္း ဆရာျဖစ္သူအေျခအေနမေကာာင္းေသာအခါဖေနာင့္နွင့္တင္ပါးတစ္သားတည္းက်ေအာင္ ထြက္ေျပးေလသည္။ ထုိ႕ေနာက္ အသံနက္ၾကီးသည္ တစ္ရြာလံဳးအားလႊမ္းျခံဳသြားေလသည္။ မနက္မိုးလင္းလုိ႕တစ္ရြာလံဳး သင္းခ်ိဳင္းကိုခ်ီတက္ျပီးသြားၾကည့္ေသာအခါ ေအးၾကည္ျမက အေခါင္းထဲတြင္ပံုစံမပ်က္ ေဆးဆရာကာ ေခါင္းတစ္ခုလံုးေက်မြပ်က္စီးေနေလသည္။ ထုိ႕ေနာက္တစ္ရြာလံဳးက ေနာက္လူမ်ားထုိကဲ႕သို႕ထပ္လုပ္မည္စုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္မိန္းကေလးအား မီးရွို႕ျပီး သျဂိဳလ္လုိက္ေလေတာ့သည္။ myanmarghoststory