******ႀကံဳဖူးတဲ့အျဖစ္ေတြရယ္*****

ကြ်န္ေတာ္ေနခဲ့ဖူးတဲ့ဘဂၤလားနဲ႔ျမန္မာနယ္စပ္ကေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္မွာႀကံဳခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေလးေျပာျပမယ္ဗ်ာ။ဒီကိစၥျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာတပ္ထဲမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။လဝကကိုေရာက္ေနၿပီဗ်။ဒါေပမယ့္အခုကိစၥျဖစ္တဲ့ေနရာနစက(နယ္စပ္ေဒသလူဝင္မႈစစ္ေဆးေရးဌာနခ်ဳပ္)ဆိုတာတပ္မေတာ္ကက(နယ္)လက္ေအာက္ခံဗ်။နယ္စပ္မ်ဥ္းမွာတပ္ဖြဲ႕စည္းပုံနဲ႔ထားရင္ႏိုင္ငံတကာကဖိအားေပးမွာစိုးလို႔လဝကအမည္ခံၿပီးတပ္ကိုခ်ထားတာေပါ့ဗ်ာ။နစကမွာတပ္မေတာ္၊ရဲတပ္ဖြဲ႕၊လဝက၊အကခဆိုတဲ့အဖြဲ႕၄ဖြဲ႕ေပါင္းထားတာ။တပ္ကေတာ့အမ်ားဆုံးေပါ့။အဓိကတာဝန္ကဘဂၤလားကေနခိုးဝင္လာတဲ့သူေတြကိုတားဆီးဖို႔ပါ။၁၉၉၂ခုႏွစ္မွာစၿပီးဖြဲ႕စည္းခဲ့တာျဖစ္ၿပီးနယ္ေျမေပါင္း၉ခုပါဝင္ပါတယ္။ဌာနခ်ဳပ္ကေမာင္ေတာၿမိဳ႕ကေန၁၄မိုင္အကြာမွာရွိတဲ့က်ီးကန္ျပင္႐ြာမွာထိုင္ထားတယ္ဗ်။ဌာနခ်ဳပ္ထိုင္ထားတဲ့ေနရာကမဟာဗ်ဴဟာက်တယ္ေလ။ေမာင္ေတာကေနအေပၚပိုင္းမွာရွိတဲ့ေတာင္ၿပိဳဝဲ/ယာ၊ရြက္ညိဳေတာင္၊ငါးခူရသြားဖို႔အတြက္စက္ေလွစခန္းလုပ္ထားတဲ့ႀကိမ္ေခ်ာင္းကိုသြားတဲ့ကားလမ္းကဌာနခ်ဳပ္ေရွ႕ကေနသြားရတာေလ။ထားလိုက္ပါဗ်ာ။ဒါေတြကအေရးမႀကီးပါဘူး။အေရးႀကီးတာကေမာင္ေတာၿမိဳ႕ေပၚမွာရွိတဲ့အမွတ္(၁)ဝင္ထြက္စခန္းကိုေတာ့မ်က္စိထဲမွာေပၚထားမွျဖစ္မွာမို႔ရွင္းျပမယ္။
ေမာင္ေတာၿမိဳ႕မွာဘဂၤလားနဲ႔တရားဝင္နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ခြင့္ျပဳထားတာကအမွတ္(၁)ဝင္ထြက္စခန္းဗ်။သူကနတ္ျမစ္ရဲ႕လက္တက္တစ္ခုထဲမွာအထဲကိုကိုက္၁၅၀၀ေလာက္မွာထိုင္ထားတာ။အဲဒီစခန္းကေနၾကည့္လိုက္ရင္နတ္ျမစ္ႀကီးကိုဘဲျမင္ရတယ္။အဲဒီစခန္းေအာက္မွာေမာင္နီကင္းစခန္းဆိုတာရွိေသးတယ္ဗ်။သူကေတာ့ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္အစြန္မွာ။ပင္မအမွတ္(၁)စခန္းနဲ႔ဆိုရင္ၿမိဳ႕ဟိုဘက္ဒီဘက္ထိပ္ေပါ့ဗ်ာ။ပုံမွန္ဆိုရင္ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ထဲကေနျဖတ္သြားၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္အခုေျပာမယ့္ဇာတ္လမ္းကအဲဒီေမာင္နီစခန္းကစတာဘဲဗ်ိဳ႕။
ကြ်န္ေတာ့္ကိုေမာင္နီကင္းစခန္းမွာတာဝန္ခ်ေတာ့ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္မိတယ္။ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ၊ၿမိဳ႕ေပၚေနရမလားဆိုၿပီးေပ်ာ္ေနတုန္းေတာထဲျပန္ပို႔ခံလိုက္ရသလိုျဖစ္ေနတာကိုး။ေမာင္နီကင္းစခန္းဆိုတာပတ္ပတ္လည္ကဘဂၤလီ႐ြာဘဲရွိတာ။လုံၿခံဳေရးကလည္းသတိထားရေသးတယ္။အမွားမခံဘူးဗ်။ေမာင္နီကင္းစခန္းမွာပုံမွန္အလုပ္က၃မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ျမစ္ကမ္းမွာမနက္တေခါက္၊ညေနတေခါက္သြားၿပီးငါးဖမ္းေလွေတြကိုစစ္ရတာပါဘဲ။ျမစ္ဆိပ္ဆိုေပမယ့္ပင္လယ္ဝနားဆိုေတာ့ဒီေရအတက္အက်ရွိတယ္။လႈိင္းႀကီးတယ္။ျမစ္ထဲကေရခ်ိဳနဲ႔ပင္လယ္ကေရငန္ဆုံတဲ့ေနရာဆိုေတာ့ေရကလည္းၾကမ္းတယ္။ၿခံဳေျပာရရင္နယ္ေျမၾကမ္းတယ္ေပါ့ဗ်ာ။
မွတ္မွတ္ရရကြ်န္ေတာ္ေမာင္နီစခန္းေရာက္ေတာ့၂၀၀၇ေအာက္တိုဘာလထဲမွာဗ်။သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ခါနီးဘဲ။ဘယ္ႏွရက္ဆိုတာေတာ့မမွတ္မိဘူး။ေရွ႕ကကြ်န္ေတာ္နဲ႔လဲမယ့္စခန္းမွဴးကနစကမွာတစ္ႏွစ္ျပည့္လို႔ျပည္မအၿပီးျပန္ရမယ့္ရဲအုပ္တစ္ေယာက္ဗ်။သူ႔ဆီကတာဝန္နဲ႔လက္နက္ေတြစစ္ေဆးလက္ခံၿပီးေတာ့ညပိုင္းက်မွနစကရဲ႕အမာခံသတင္းေပးေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးတယ္။သတင္းေပးေတြခမ်ာလည္းသူတို႔ကိုသတင္းေပးလို႔သိရင္က်န္တဲ့႐ြာသားေတြကအေသသတ္မွာဆိုေတာ့ညက်မွတိတ္တိတ္ေလးလာလာေတြ႕ၾကရွာတယ္။ကြ်န္ေတာ့္စခန္းမွာအမာခံသတင္းေပးေတြကေဘာ္ရွီး၊ဟာႏူး၊မာရီးဘိုးဆိုၿပီး၃ေယာက္ရွိတယ္။အဲဒီအထဲမွာေဘာ္ရွီးကအသက္အႀကီးဆုံးနဲ႔သူကအခ်မ္းသာဆုံး။သူကေမာင္ေတာနဲ႔တကၠနဖ္ကူးတဲ့ကူးတို႔တစ္စီးေထာင္ထားတယ္။အငယ္ဆုံးကေတာ့မာရီးဘိိုးတဲ့။ဒီေကာင္ကတကၠနဖ္ဘက္မွာဆိုင္ကယ္ျပင္ငွားဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္။ဟာႏူးကေတာ့စခန္းမွာေဝယ်ာဝစၥလိုအပ္တာအကုန္တာဝန္ယူေပးတယ္။ဒီေကာင္က်ေတာ့တံငါသည္ဗ်။
တစ္ညေတာ့ေဘာ္ရွီးကြ်န္ေတာ့္ဆီကိုေရာက္လာတယ္။ဟိုဖက္ကမ္းကမာရီးဘိုးကအေရးႀကီးသတင္းေပးစရာရွိလို႔ညက်ရင္ကမ္းနားဆင္းခဲ့ဖို႔မွာလိုက္တယ္ဆိုဘဲဗ်။အဲဒါနဲ႔ညက်ေတာ့ကြ်နိေတာ္လည္းရဲတပ္သားေလးမ်ိဳးလႈိင္နဲ႔လဝကကေက်ာ္စိုးတို႔ကိုေခၚၿပီးေဘာ္ရွီးနဲ႔အတူကမ္းနားဘက္ကိုဆင္းခဲ့လိုက္တယ္။စခန္းနဲ႔ကမ္းနားကေရတက္ခ်ိန္ဆိုေတာ့ပုဇြန္ကန္ေတြကိုေရွာင္ၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ရတာ၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာတယ္။ကမ္းနားေရာက္ေတာ့မာရီးဘိုးကေရာက္ေနၿပီ။သူပုံစံၾကည့္ရတာအေတာ္စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ပုံဗ်။ကြ်န္ေတာ္ကဘဲစၿပီးေတာ့''မာရီးဘိုးေျပာစမ္းပါဦး။ဘာေတြအေရးႀကီးလို႔လဲ။''ေမးလိုက္ေတာ့''ဗိုလ္ႀကီးကြ်န္ေတာ္သတင္းတစ္ခုအတိအက်ရထားတယ္။ဟိုဖက္ကမ္းကသူေဌးမာမက္ေဆာ္လိန္ကမနက္ဖန္ည၂နာရီနဲ႔၃နာရီၾကားထဲေဆးေျခာက္နဲ႔သစ္နဲ႔လဲလိမ့္မယ္။တနိေၾကးကသိန္း၈၀၀ေက်ာ္လိမ့္မယ္''လို႔ျပန္ေျဖေတာ့ကြ်နိေတာ္မ်က္လုံးျပဴးသြားတယ္။နည္းတဲ့ပမာဏမွမဟုတ္တာ။စိတ္ထဲမွာဌာနခ်ဳပ္ကိုသတင္းပို႔ထားရင္ေကာင္းမလားလို႔ေတြးမိေသးတယ္။ဌာနခ်ဳပ္ကိုသတင္းပို႔ၿပီးမွမဖမ္းမိရင္အထုခံရဦးမွာဆိုေတာ့မပို႔ဖို႔ဘဲဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။
မာရီးဘိုးကဆက္ၿပီးေတာ့''ဒီဘက္ကသစ္သမားေတြကမန္က်ည္းေခ်ာင္းအတိုင္းဆင္းလာမယ္။ျမစ္ႀကီးထဲေရာက္မွကိုင္းစု႐ြာပ်က္နားမွာပစၥည္းေတြလဲမယ္လို႔သတင္းရထားတာဗိုလ္ႀကီး''လို႔ေျပာေတာ့''မင္းဟာေသခ်ာရဲ႕လားကြာ''လို႔ေမးလိုက္တယ္။ေမးမယ့္သာေမးတာပါ။ဒီေကာင္ဆီကသတင္းဆိုရင္မမွားဖူးဘူးလို႔စခန္းမွဴးအစဥ္အဆက္ကသုံးသပ္ထားတယ္ဗ်။မာရီးဘိုးက''ေသခ်ာတယ္ဗ်။သူေဌးကိုယ္စားလွယ္ေကာင္ကြ်န္ေတာ္ဆိုင္မွာဆိုင္ကယ္လာျပင္ရင္းဒီဘက္ကမ္းကေကာင္ကိုဂရုစိုက္ဖို႔နဲ႔သူတို႔သူေဌးကိုယ္တိုင္ပါလာမယ္လို႔ဒီေကာင္ေတြအခ်င္းခ်င္းေဆာ္ဒီလိုေျပာေနတာ။ကြ်န္ေတာ့္ကိုေဆာ္ဒီစကားတတ္မွန္းမသိၾကလို႔ေပါ့''လို႔ဆက္ေျပာတယ္။ဒါဆိုရင္ေတာ့ဒီသတင္းကေသခ်ာတယ္လို႔သုံးသပ္ရေတာ့မွာေပါ့။ကြ်န္ေတာ္က''ေကာင္းၿပီမာရီးဘိုး။ေက်းဇူးဘဲကြာ''ေျပာၿပီးျပန္လာလိုက္တယ္။
စခန္းေရာက္ေတာ့မနက္ျဖန္အတြက္အစီအစဥ္ဆြဲရေတာ့တာေပါ့။ဒီလိုနဲ႔ညေနေစာင္းထမင္းစားၿပီးခ်ိန္မွာစခန္းမွာအသက္အငယ္ဆုံးတပ္သားသစ္ေလးဝင္းေဇာ္ကိုကင္းေသခ်ာေစာင့္ဖို႔မွာထားၿပီးေဘာ္ရွီးသား၂ေယာက္ကိုပါစခန္းမွာလာအိပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ထြက္ဖမ္းမယ့္အဖြဲ႕ကကြ်န္ေတာ္အပါအဝင္၁၇ေယာက္ျဖစ္ၿပီးလက္နက္ေတြနဲ႔ခဲယမ္းေတြကိုညေနကတည္းကစစ္ခိုင္းထားလို႔အကုန္အသင့္ျဖစ္ၿပီေျပာရမွာေပါ့။ကြ်န္ေတာ့္အဖြဲ႕ကိုဂရုစိုက္ဖို႔အေသးစိတ္မွာၿပီးကမ္းနားဘက္ကိုဆင္းလာလိုက္တယ္။လျပည့္ခါနီးဆိုေတာ့လင္းခ်င္းေနတာဘဲဗ်ိဳ႕။
ကြ်န္ေတာ့္အစီအစဥ္ကပထမဆုံးမန္က်ည္းေခ်ာင္းထဲကထြက္မယ့္သစ္ေလွကိုေစာင့္ဖမ္းမယ္။သစ္ေလွကိုမိရင္ပါတဲ့လူေတြအကုန္ခ်ဳပ္ၿပီးကြ်နိေတာ္တို႔အဖြဲ႕ကေလွေပၚတက္သူတို႔နဲ႔ခ်ိန္းတဲ့ေနရာကိုသြားေစာင့္ၿပီးဟိုဖက္ကမ္းကလာမယ့္ေလွကိုေစာင့္ဖမ္းမယ္ေပါ့။စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့ေျဖာင့္ေနတာဘဲ။
တိုတိုေျပာရရင္မန္က်ည္းေခ်ာင္းထဲကသစ္ေလွကိုမိလိုက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ။ကြ်န္ေတာ္အဖြဲ႕ထဲက၄ေယာက္ကိုတရားခံေတြနဲ႔အတူစခန္းျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။က်န္တဲ့ကြ်န္ေတာ္အပါအဝင္၁၃ေယာက္ကေလွနဲ႔အတူကိုင္းစုရြာပ်က္ဘက္ကိုထြက္လာလိုက္တယ္။ကိုင္းစုရြာပ်က္ဆိုတာေမာင္ေတာၿမိဳ႕ကေနအေနာက္ဘက္၆မိုင္ေလာက္မွာရွိၿပီးတံငါရြာေလးပါ။ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီကလူေတြအေၾကာင္းကိစၥမရွိရင္သြားေလ့သြားထမရွိတဲ့အညိဳေရာင္နယ္ေျမပါ။
ဒီလိုနဲ႔ကိုင္းစုရြာပ်က္နားေရာက္ေတာ့ေလွတစ္စီးရပ္ထားတာေတြ႕တယ္။အဲဒီေလွနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလွ၁၀ေပေလာက္အကြာမွာကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕လည္းမေျပးနဲ႔။လက္ေျမာက္။နစကေတြဝိုင္းထားၿပီဘာညာေပါ့ဗ်ာ။ေအာ္ေျပာေတာ့ျပန္လည္းမထူးဘူး။ေလွကလည္းလူေတာင္မွပါရဲ႕လားလို႔ထင္ရေအာင္တိတ္ဆိတ္လို႔။စိတ္ထဲမွာတစ္ခုခုမွားေနၿပီလို႔ခံစားေနရတာနဲ႔ကြ်န္ေတာ့္အဖြဲ႕ကလက္ရဲဇတ္ရဲရွိတဲ့ေကာင္၃ေယာက္ေလာက္ကိုဟိုဘက္ေလွေပၚကူးတက္ခိုင္းလိုက္တယ္။ကြ်န္ေတာ္တို႔ကဒီဘက္ေလွေပၚမွာေစာင့္ေနၾကတယ္။ခဏေနေတာ့ေလွထဲဆင္းၾကည့္ခိုင္းတဲ့အဖြဲ႕ကေနေသနတ္သံၾကားလိုက္ရၿပီးေအာ္ဟစ္သံေတြထြက္လာေတာ့ကြ်နိေတာ္တို႔လည္းခုန္ကူးလိုက္တယ္။
အဲဒီေတာ့မွကြ်န္ေတာ့္ေကာင္ေတြဘာကိုေတြ႕လို႔ဘာကိုပစ္ၿပီးေအာ္သလဲဆိုတာသိေတာ့တယ္။ကြ်န္ေတာ္ေတာင္မွျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကိုေသြးပ်က္ၿပီးလက္ထဲကပစၥတိုကိုက်ည္ကပ္ကုန္တဲ့အထိပစ္မိလိုက္ေသးတယ္။
ေသြးမပ်က္ခံႏိုင္ရိုးလားဗ်ာ။ၾကည့္ဦးေလ။ေလွေပါင္းခန္းထဲမွာႏြားေပါက္ေလာက္မည္းမည္းအေမႊးထူထူအေကာင္ႀကီးတစ္ေကာင္ကလူရဲ႕ဗိုက္ထဲကအူေတြ၊ကလီစာေတြကိုဆြဲၿပီးစားျပေနတာကိုး။ကြ်န္ေတာ္လည္းပစ္ေနလိုက္တာက်ည္ကုန္မွရပ္ေတာ့တယ္။အဲဒီေတာ့မွၾကည့္မိေတာ့အေကာင္ႀကီးကမရွိေတာ့ဘူး။ေသနဲ႔အေလာင္း၅ေလာင္းဘဲေတြ႕ေတာ့တယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာေလွကသိမ့္ကနဲလႈပ္သြားလို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ခုနကအေကာင္ကေလွေပၚကေနကိုင္းစုရြာပ်က္ဘက္ကမ္းေပၚခုန္တက္သြားတာဗ်။ၾကည့္ေနတုန္းဘဲအေကာင္ႀကီးကမန္က်ည္းပင္တစ္ပင္ေပၚတက္သြားတာဗ်ိဳ႕။တက္သြားတာကျမန္သလားမေမးနဲ႔။တစ္ခုဘဲရွိတယ္။ေဇာက္ထိုးႀကီးတက္သြားတာဗ်။ဘာလို႔လဲဆိုမ်က္လုံးလို႔ယူဆရတဲ့နီနီအလုံး၂လုံးကေအာက္ကေနၿပီးကိုယ္လုံးလို႔ယူဆရတဲ့မည္းမည္းႀကီးကအေပၚမွာျဖစ္ေနလို႔ဗ်။
ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္းစခန္းကိုစက္နဲ႔အေၾကာင္းၾကားၿပီးလုပ္စရာရွိတာဆက္လုပ္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ဌာနခ်ဳပ္ကညႊန္ၾကားတဲ့အတိုင္းေလွႏွစ္စီးကိုအမွတ္(၁)စခန္းကိုေလွာ္သြားခိုင္းလိုက္ၿပီးအေလာင္းေတြကိုေတာ့ဓါတ္ပုံရိုက္ၿပီးေတာ့ကြ်န္ေတာ့္အဖြဲ႕ထဲကဗလအေတာင့္ဆုံးခ်စ္မင္းဆိုတဲ့ရဲတပ္သားေလးကအိတ္တစ္လုံးထဲမွာစုထည့္္ၿပီးထမ္းဖို႔လုပ္ေနတယ္။အေလာင္းေတြကလည္းဗ်ာဟိုတစ္စဒီတစ္စျဖစ္ေနေတာ့လိုက္ေကာက္ေနရတာအခ်ိန္ကိုကုနိေရာဘဲ။ၿပီးတာနဲ႔စခန္းျပန္မလို႔လူစစ္ၾကည့္ေတာ့အဖြဲ႕က၉ေယာက္ဘဲက်န္ေတာ့တယ္။ျပန္ထြက္လာေတာ့လေလးကထိန္ေတာ့လမ္းတေလွ်ာက္လင္းေနတာေပါ့ဗ်ာ။
ဗလႀကီးေမာင္ခ်စ္မင္းကေတာ့အေလာင္းအိတ္ႀကီးကိုသူတစ္ေယာက္တည္းထမ္းရေတာ့တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ေပါ့။၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ခ်စ္မင္းဆီကေန''ေတာက္။Lီးလိုဘဲ$ကုလားကေသတာေတာင္ငါ့ကိုဒုကၡေပးေနေသးတယ္။ထမ္းရတာၾကာေတာ့အိတ္ကပိုပိုေလးလာတယ္။''လို႔ေျပာေတာ့တစ္ဖြဲ႕လုံးကဝိုင္းရယ္ၾကတာေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလွ်ာက္ခဲ့တာလမ္းမဟုတ္ဘူးဗ်။ပုဇြန္ကန္ေဘာင္ရိုးေတြကေနေလွ်ာက္လာတာ။လူတစ္ေယာက္စာမို႔တန္းစီေလွ်ာက္လာတာ။ကြ်န္ေတာ္ကအေရွ႕ဆုံးမွာေနာက္ဆုံးပိြဳင့္ကိုလဝကကေဇယ်ာဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကပိတ္ထားတယ္။သူ႔ေရွ႕မွာမွခ်စ္မင္းကအေလာင္းအိတ္ႀကီးထမ္းလို႔ေပါ့ဗ်ာ။ဒီလိုနဲ႔စကားတေျပာေျပာနဲ႔လမ္းေလွ်ာက္လာတာစခန္းနဲ႔၁မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ေနရာကေခ်ာင္းရိုးေလးထဲေရာက္လာေရာ။ကြ်နိေတာ္ကေရွ႕ဆုံးကေနေခ်ာင္းရိုးေလးေပၚတက္ၿပီးေနာက္လွည့္အၾကည့္
ဘုရားေရ။ကြ်န္ေတာ္တို႔ေနာက္မွာလူေတြမနည္းပါလား။ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေတာ့မွခ်စ္မင္းကအေနာက္ဆုံးျဖစ္ေနၿပီးသူ႔ပုခုံးေပၚကအေလာင္းအိတ္ႀကီးမွာေလွေပၚမွာတုန္းကေတြ႕ခဲ့တဲ့မည္းမည္းအေကာင္ႀကီးကခြထိုင္လို႔။သူ႔ေနာက္မွာေဇယ်ာလည္းမပါေတာ့ဘူး။လူ၆ေယာက္ကတန္းစီလို႔။အဲဒီအထဲမွာမွတ္မိတာကေတာ့ကြ်န္ေတာ္ေမာင္နီစခန္းကိုေရာက္ခါစကေသသြားတဲ့ဗလီဆရာအဖိုးႀကီးပါပါေနတာဘဲ။ကြ်နိေတာ္ရပ္ၾကည့္ေနတုန္းအကခကဦးမိုးေအာင္ကလည္းလွည့္ၾကည့္ၿပီး''ခ်စ္မင္း။မင္းအထုတ္ပစ္ခ်ၿပီးေျပးခဲ့ေတာ့ေဟ့။ေနာက္လွည့္မၾကညိ့နဲ႔ေတာ့''လို႔ေအာ္ပါေလေရာ။
ေမာင္ခ်စ္မင္းလည္းအေျခအေနကိုသေဘာေပါက္ဟန္တူပါတယ္။အထုပ္ကိုဝုန္းကနဲေနေအာင္ပစ္ခ်ၿပီးေျပးတက္လာတာမွႀကံခိုင္ေရးဆန္းစစ္ဆိုရင္ဆုေတာင္ခ်ိတ္မခားဘဲ။ေခ်ာင္းရိုးအေပၚေရာက္မွခ်စ္မင္းနဲ႔က်န္တဲ့အဖြဲ႕သားေတြေရာေနာက္လွည့္အၾကည့္မွာပစ္ခ်လိုက္တဲ့အထုပ္ႀကီးကိုမည္းမည္းအေကာင္ႀကီးကစၿပီးႏႈိက္ေနတာဗ်ိဳ႕။က်န္တဲ့အေကာင္ေတြကလူပုံေပၚပါရဲ႕။ႏႈိက္ႏႈိက္ၿပီးစားေနတာမ်ားအားရပါးရ။သူတို႔ၾကည့္ရတာၿမိန္စရာႀကီး။ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ရပ္ၾကည့္ေနမွန္းမသိဘူး။ေလွေပၚမွာစေတြ႕ခဲ့တဲ့အေကာင္ႀကီးကပါးစပ္ႀကီးၿဖဲၿပီးလွ်ာထုတ္လိုက္တာလွ်ာကေႁမြတစ္ေကာင္လိုကြ်န္ေတာ္လိုရပ္ေနတဲ့ေခ်ာင္းကမ္းေပၚတေ႐ြ႕ေ႐ြ႕တက္လာေတာ့မွခ်စ္မင္းကစၿပီး''အေမေရ''ဆိုၿပီးေျပးတာအသက္အႀကီးဆုံးဦးမိုးေအာင္ေတာင္မွလည္း''ေနာက္လွည့္မၾကည့္နဲ႔ေဟ့''ဆိုၿပီးေျပးပါေလေရာ။ကြ်န္ေတာ္လား?ေျပးတာေပါ့သူတို႔ေရွ႕ေတာ္ေတာိေတာင္ေရာက္ေနၿပီဟာကို။
ေျပးလိုက္ၾကတာစခန္းေရာက္တဲ့အထိဘဲ။စခန္းေရာက္ေတာ့အမွတ္(၁)စခန္းကကားေရာက္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္တယ္။ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြစကားေတာင္မေျပာႏိုင္ေသးဘူး။အမွတ္(၁)စခန္းမွဴးဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေဖက''ကိုယ္ညီတို႔ေတာ္တယ္ကြာ။ေမွာင္ခိုေတာင္မဟုတ္ဘူး။သရဲပါဖမ္းလာၾကတယ္ဆို''ဆိုၿပီးၿပံဳးၿပံဳးႀကီးေမးေတာ့မွ''အကိုကဘယ္လိုသိတာလဲ။''လို႔ကြ်န္ေတာ္ျပနိေမးေတာ့''မင္းဆီကေကာင္ေဇယ်ာေလ။ျမစ္ကမ္းအတိုင္းေျပးလာတာကိုငါ့စခန္းကကင္းလွည့္တဲ့ေကာင္ေတြနဲ႔ေတြ႕လို႔ေခၚလာတာနဲ႔အကုန္သိၿပီးၿပီ။ေဇယ်ာေတာ့ေလာေလာဆယ္အေၾကာက္လြန္ၿပီးဖ်ားေနၿပီ''ဟုေျပာေလသည္။
ကြ်န္ေတာ္ကလည္းအဲဒီအခါက်မွျဖစ္ခဲ့သမွ်အကုန္ေျပာျပလိုက္တယ္။ေျပာၿပီးမွဗိုလ္မွဴးခ်စ္ခိုင္က''မင္းတို႔ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းလို႔ဘာမွမျဖစ္တာ။ကိုင္းစုရြာပ်က္ကမန္က်ည္းပင္ဆိုတာနာမည္ႀကီးကြ။ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္မွာေတာင္ဆြဲတယ္လို႔ၾကားတယ္''လို႔ေျပာျပေတာ့တယ္။ေျပာေနတုန္းဆိုင္ကယ္သံၾကားေတာ့လွမ္းၾကည့္ေတာ့ေက်းဇူးရွင္ေမာင္ေဇယ်ာကိုလာပို႔တဲ့ဆိုင္ကယ္ျဖစ္ေနတာကိုး။ေဇယ်ာရုံးခန္းထဲေရာက္ေတာ့သူ႔မ်က္ႏွာၾကည့္ေတာ့ညိဳမည္းေနတာေတြ႕တာနဲ႔ေမးေတာ့''ဗိုလ္ႀကီးရယ္။ကြ်န္ေတာ္တို႔စထြက္ေတာ့မန္က်ည္းပင္အေက်ာ္မွာကြ်န္ေတာ့္ကိုေနာက္ကေနဆြဲထားလို႔လွည့္ၾကည့္တာဘာမွမေတြ႕တာနဲ႔ေရွ႕ျပန္အလွည့္အေကာင္ႀကီးကကိုခ်စ္မင္းအေပၚကအိတ္ႀကီးေပၚေရာက္ေနၿပီ။ကြ်နိေတာ္ေအာ္မလို႔လုပ္ေတာ့ပါးစပ္ကိုျဖတ္ရိုက္သလိုဘဲကြ်န္ေတာ္ေဘးကိုလြင့္သြားတာ။ကြ်န္ေတာ္လည္းေလွေတာ့မွီမွာဘဲဆိုၿပီးကမိးနားအတိုင္းေျပးတာလွည့္ကင္းနဲ႔ေတြ႕မွစခန္းကိုသူတို႔ဆိုင္ကယ္နဲ႔လိုက္ပို႔ေပးတာ''လို႔ေျဖရွာပါတယ္။
ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ခိုင္က''မင္းတို႔ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းလို႔ေနာ္''ဆိုတဲ့စကားထပ္ကာကာေျပာၿပီးျပန္သြားပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္းအဲဒီအခါက်မွတေယာက္နဲ႔တေယာက္ၾကည့္ၿပီးရယ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။ေျပာဆိုေနရင္းဦးမိုးေအာင္ကကြ်န္ေတာ့္ကို''ဗိုလ္ႀကီးကြ်န္ေတာ္ဘယ္မွာစၿပီးသတိထားမိသလဲသိလား''ဟုေမးရာကြ်န္ေတာ္ကမသိေၾကာင္းျပန္ေျဖသျဖင့္ဦးမိုးေအာင္မွ''ဟိုတေလာကေသသြားတဲ့ဗလီဆရာမာမက္ဒူလာကိုမွတ္မိလား။သူေဆးလိပ္ေသာက္ရင္စြပ္တဲ့ဆင္စြယ္အစြပ္ေလးကိုေကာက္မိကတည္းကသတိထားမိတာဗ်''ဟုေျပာရင္းဆင္စြယ္အစြပ္ေလးကိုျပေလသည္။
နာရီၾကည့္ေတာ့မနက္၄နာရီပင္ခြဲလုၿပီမို႔အိပ္ရာဝင္ရန္ျပင္ဆင္ေနစဥ္စခန္းေရွ႕ဂိတ္ကင္းတဲမွ''ရပ္။ဘယ္သူလဲ''ေမးသံၾကားသျဖင့္ဒီအခ်ိနိႀကီးဘယ္သူလညပါလိမ့္ေတြးၿပီးေဘာ္ရွီးသားအငယ္ေကာင္ကိုသြားၾကည့္ခိုင္းစဥ္ကင္းသမားေလးဝင္းေဇာ္ကစခန္းထဲဝင္လာၿပီး''ဗိုလ္ႀကီးေရွ႕မွာဗလီဆရာမာမက္ဒူလာကသူ႔ပစၥည္းတစ္ခုပါသြားလို႔လာယူတာလို႔ေျပာေနပါတယ္ခင္ဗ်''ဟုေျပာရာကြ်န္ေတာ္မွ''ေစာက္ရူး။မင္းပေထြးမာမက္ဒူလာကေသတာ၁ပတ္ေလာက္ရွိၿပီဟ''ဟုေအာ္ေျပာသခိုက္စခန္းအေရွ႕မွသြားၾကည့္ခိုင္းလိုက္တဲ့ေဘာ္ရွီးသားအငယ္ေကာင္က''ရွိဳက္တန္။ရွိဳက္တန္''ဟုေအာ္ဝင္လာသခိုက္၊ဦးမိုးေအာင္မွ''ေသာက္က်ိဳးေတာ့နည္းၿပီ''ဟုထေအာ္ရာကြ်န္ေတာ္တို႔ေမာင္နီစခန္းတစ္ခြင္ေအာ္သံမ်ားလႊမ္းသြားေလသတည္း။
ေနာက္ရက္မ်ားတြင္အထက္ပါေမာင္နီစခန္းအတြင္းသရဲဝင္ေမႊသြားပုံကိုဆက္တင္ေပးပါမယ္ခင္ဗ်ား
ေက်းဇူးတင္လွ်က္
Winn Myoe Khaing
ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းေကာင္းေလးမ်ားကို စဥ္ဆက္မျပတ္ေရးသားေပးပို႔ ေန ေသာ ကို ၀င္းမ်ိဳခုိင္ ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အက္ဒမင္မ်ားမွ လိႈက္လွဲစြာေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္ခင္ဗ်ာ.။
ေလးစားလွ်က္...
Post by:ေမာင္မိုးတိမ္
 https://www.facebook.com/mmghost