မွန္တာေၿပာရင္ ဟိုေမာ္ဒယ္လံုမေလးကို စပြန္ဆာေပးထားတဲ့ အန္ကယ္ၾကီးေလာက္
ခ်မ္းသာရပါေစရဲ့။ မဟုတ္မမွန္လုပ္ၾကံၿပီးေၿပာခဲ့ရင္ ဟဲဟိုးက
ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္လို လိန္ဗ်ံၾကီးတည့္တည့္ဝင္တိုက္တာခံရပါေစ။ တသက္နဲ့ တကိုယ္
က်ဳပ္တို့ ညီအစ္ကို ဘုရားမရွိခိုးၿဖစ္တာ လူပ်ိဳေပါက္ဘဝထဲက။ ဘုရားခန္းဆိုတာ
အိမ္မွာရွိေနလို့သာ ရွိမွန္းသိတာ။ မဝင္ၿဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ၾကာလွေပါ့။
ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္လံုး အဲ့သေလာက္ကို ဘာသာေရးကိုင္းရွိဳင္းၾကတာ။
နဖူးေတြ့ဒူးေတြ့ၾကံဳၿပီးမွပဲ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ေရွ့ကို ေရာက္ၿဖစ္ေတာ့တယ္။
က်ဳပ္တို့ညီအစ္ကိုက ေမာ္လၿမိဳင္မွာဖြားတဲ့
ေမာ္လၿမိဳင္သားေလးေတြ။ ငေပငေတေလးေတြလို့ေၿပာရင္ ပိုေတာင္မွန္ေလမလားပဲ။
ေက်ာင္းမတက္ရတဲ့ေန့ေတြဆိုရင္ ေမာ္လၿမဳိင္-က်ိဳက္မေရာလမ္းမွာ ဆိုင္ကယ္န့ဲ
စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္သြား
ေနၾကတာ အိမ္ကပ္တဲ့ေန့ရယ္လို့ကို မရွိဘူး။ ညဘက္ေတာင္မွ မေကာင္းတတ္လြန္းလို့
အိမ္ၿပန္အိပ္တာ။ မဟုတ္ရင္လည္း အိမ္ကလူၾကီးေတြ ၿမင္ၿပင္းကပ္ကပ္နဲ့
အေမြၿပတ္ေၾကၿငာလိုက္ရင္ ခိုကပ္စရာမရွိၿဖစ္မွာေလ။ ဒါေၾကာင့္လည္း
ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ အၿပင္မွာဘယ္ေလာက္ပဲ ညဥ့္နက္ေနပါေစ။ ကိုယ့္အိမ္ကုိေတာ့
ေရာက္ေအာင္ၿပန္ၿပီး မ်က္ႏွာၿပႏိုင္ေအာင္ေတာ့ ၿပၾကရတာပဲ။ အဲ့သလို
အိမ္ၿပန္ခ်ိန္ေနာက္က်လို့လည္း ခုလိုအၿဖစ္မ်ိဳးနဲ့ တည့္တည့္တိုးရတဲ့အၿဖစ္။
အဲ့ဒီေန့က ခါတိုင္းရက္ေတြလိုပဲ က်ိဳက္မေရာမွာရွိတဲ့
သူငယ္ခ်င္းဆီကို သြားလည္ၾကတယ္။ ၿဖစ္ခ်င္လို့ပဲလားေတာ့ မေၿပာတတ္ေတာ့ပါဘူး။
ခါတိုင္းဆိုရင္ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္ကယ္တေယာက္တစီးနဲ့ သြားတဲ့ခရီးကို
ဒီေန့မွ ဆိုင္ကယ္တစီးတည္းကို ႏွစ္ေယာက္စီးၿပီး ထြက္လာမိတာ။
အသြားတုန္းကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ိဳက္မေရာကေန ေမာ္လၿမိဳင္ကို
ၿပန္ေတာ့မယ္ၿပင္ကာမွ ဆိုင္ကယ္က စေဖာက္ပါေလေရာ။
ၿပန္ၿပင္ရင္မၾကာေလာက္ပါဘူးေလလို့ တြက္ၿပီး ေတာင္ကလိ၊ေၿမာက္ကလိ
ေလွ်ာက္ကလိရင္းက ည (၁)နာရီခြဲေလာက္ရွိမွပဲ ဆုိင္ကယ္က
ၿပန္ေကာင္းသြားေတာ့တယ္ဗ်ာ။
က်ြန္ေတာ္တို့ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကို စိတ္မခ်လို့ သူ့အိမ္မွာပဲအိပ္ၿပီး
မနက္မိုးလင္းမွၿပန္ၾကဖို့ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကေၿပာရွာသား။
က်ြန္ေတာ္တို့မွာကလည္း ကိုယ့္အပူနဲ့ကိုယ္ၿဖစ္ေနၿပီ။ မိုးလင္းေပါက္
ေလွ်ာက္ေလလြင့္ေနရေကာင္းလားဆိုၿပီး အမ်က္ေတာ္ရွခံရမွာကို စုိးရြံ့စိတ္က
အိမ္ကိုညတြင္းခ်င္းၿပန္ဖို့အတြက္ တြန္းအားေပးေနတာနဲ့
သူငယ္ခ်င္းတားေနတဲ့ၾကားက မရမက ၿပန္လာခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ ဆိုင္ကယ္ကို
စိတ္မခ်တာနဲ့ က်ြန္ေတာ့္ကို ေပးမေမာင္းပဲ က်ြန္ေတာ့္အစ္ကိုက
သူကိုယ္တိုင္ေမာင္းမယ္ဆိုေတာ့ က်ြန္ေတာ္က ေနာက္ကထိုင္စီးၿပီးလိုက္လာတယ္။
က်ြန္ေတာ္တို့ ၿပန္လာတဲ့အခ်ိန္ကလည္း
အခ်ိန္ေကာင္းမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ ေမာ္လၿမိဳင္-က်ိဳက္မေရာ လမ္းေပၚမွာ
ဒီလိုအခ်ိန္ေတာ္တန္ရံု ဘယ္သူက အေရးၾကီးကိစၥမရွိပဲနဲ့ အားအားယားယား
လမ္းသလားမွာတဲ့တုန္း။ အေဝးေၿပးကားတစီးစ ႏွစ္စီးစေလာက္နဲ့
ကုန္တင္ကားတခ်ိဳ့တေလေလာက္ကလြဲရင္ လမ္းေပၚမွာ က်ြန္ေတာ္တို့ေမာင္းလာတဲ့
ဆိုင္ကယ္ေလး တစင္းပဲရွိတယ္။ မိုးသားပဲရွိေနလို့လား၊ လမိုက္ညမို့လားေတာ့
မသိဘူး။ ေမွာင္လိုက္တာကလည္း ေသာက္က်ိဳးနည္းပါေလေရာ။
ဒီလိုနဲ့ေမာင္းလာလိုက္တာ ေမာ္လၿမိဳင္-က်ိဳက္မေရာလမ္းေပၚက
သခ်ိၤဳင္းေလးခုနားကိုေရာက္လာတယ္။ သခ်ိၤဳင္းေလးခုလို့ အလြယ္ေၿပာေပမယ့္
တကယ္ကေတာ့ တရုတ္၊ခရစ္ယာန္၊ မြတ္စလင္၊ ၿမန္မာဆိုၿပီး ကိုယ့္အကန့္နဲ့ကို
ခြဲထားတဲ့ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုသုႆာန္လို့ေၿပာရင္ ပိုမွန္ေပမလားပဲဗ်။
က်ြန္ေတာ္တို့ ၾကားဖူးတာကေတာ့ အဲ့ဒီေနရာက အေတာ္ၾကမ္းတယ္ဆိုပဲ။ ဟုတ္ေလ၏
မဟုတ္ေလ၏ေတာ့မသိဘူး။ သူမ်ားေတြေၿပာၾကတာေတာ့ အဲ့ဒီေနရာက အေတာ္နာမည္ၾကီးသတဲ့။
က်ြန္ေတာ္တို့ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေၾကာက္ရလန့္ရေကာင္းမွန္းလည္းမသိဘူး။ (တခါမွ
မၾကံဳဖူးေသးတာလည္း ပါတယ္)
အဲ....ၿမန္မာသခ်ိၤဳင္းေရွ့လည္းေရာက္ေရာ က်ြန္ေတာ့္အစ္ကို
ဆိုုင္ကယ္ေမာင္းေနရင္းက ထေဖာက္ပါေလေရာ။ သူ့အသံၿဗဲၾကီးနဲ့.... " ေဘာ္ဒါတို့
ေနေကာင္းၾကလား?? က်ြန္ေတာ္တို့ ပ်င္းေနလို့ အေဖာ္လိုက္ခဲ့ၾကပါလား "
ဆိုၿပီး
ေအာ္ေတာ့တာပဲ။ သူကေတာ့ က်ြန္ေတာ္တေယာက္လံုး သူ့ေနာက္ေက်ာမွာရွိေနေတာ့
ဘာၿဖစ္လိမ့္မတုန္း။ ေနာက္ကထိုင္ေနရတဲ့ က်ြန္ေတာ့္မွာသာ
ေက်ာမလံုသလိုၿဖစ္လာေရာ။ ဒါေပမယ့္ က်ြန္ေတာ့္အစ္ကိုကိုလည္း
ဘာမွသြားမေၿပာရဲဘူး။ က်ြန္ေတာ္စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားမိသိလို့ ထပ္ေနာက္ခ်င္စိတ္နဲ့
ေပါက္တတ္ကရေတြ ေလွ်ာက္လုပ္မွာလည္း စိုးရေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သရဲတေစၦ၊ နာနာဘာဝ
ဝိနာကြာကြေတြက ေၾကာက္တဲ့လူကိုပိုေၿခာက္တယ္လို့လည္း က်ြန္ေတာ္
ၾကားဖူးထားတာကိုး။
သူ့ပါးစပ္က ဗရုတ္သုတ္ခေတြေအာ္ၿပီးလို့
သိပ္ေတာင္မၾကာလိုက္ပါဘူး။ က်ြန္ေတာ္တို့ေနာက္ဘက္ကေန
ဆိုင္ကယ္သံတသံၾကားလိုက္ရေတာ့ က်ြန္ေတာ္လည္း အေတာ္ဝမ္းသာသြားတာ။
က်ြန္ေတာ့္အစ္ကိုလည္း .... " ေတာ္ေသးတယ္ကြ... ဆိုင္ကယ္အေဖာ္ပါလာၿပီဟ"
ဆိုၿပီး အေနာက္မွာထိုင္ေနတဲ့က်ြန္ေတာ့္ကို လွမ္းေၿပာေသးတယ္။ က်ြန္ေတာ္လည္း
ဝမ္းသာအားရနဲ့ ေနာက္မွာပါလာတဲ့ ဆိုင္ကယ္ကို လွည့္လည္းၾကည့္လိုက္ေရာ
ဆိုင္ကယ္ကိုလည္း ၿမင္ရတယ္။ ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာလည္း လူတေယာက္ေမာင္းလာတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ေဆာင္းထားတာလည္း မၿမင္ရဘူး။ က်ြန္ေတာ္လည္း
ေသခ်ာေအာင္ထပ္လည္းၾကည့္ေရာ ေသာက္က်ိဳးနည္းဗ်ာ။ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းလာတဲ့ေကာင္မွာ
ေခါင္းမွပါမလာတာ။ ကိုယ္လံုးပဲၿမင္ေနရတယ္။ က်ြန္ေတာ့္မ်က္စိမွားတယ္ထင္လို့
က်ြန္ေတာ့္အစ္ကိုကို " ေဟ့ေကာင္ ေနာက္ကဆိုင္ကယ္ကို တခ်က္ေလာက္ မွန္ထဲကေန
လွည့္ၾကည့္ဦး " လို့ ေၿပာလိုက္မိေသးတယ္။ သူ့ဆီကေန " ဟာ... " ဆိုတဲ့
အသံၾကီးထြက္လာၿပီး ေနာက္ငါးစကၠန့္ေလာက္ေနမွ " ေဟ့ေကာင္ " ဆိုၿပီး
အသံထပ္ထြက္လာတယ္။ က်ြန္ေတာ္လည္း " ေအး...ေဟ့ေကာင္ ... ေမာင္း " ဆိုတဲ့
အသံကို လည္ေခ်ာင္းေတြ ေၿခာက္ကပ္ေနတဲ့ၾကားထဲက မနည္း အားတင္းၿပီး သူ့ကို
ေၿပာလိုက္ရတယ္။ က်ြန္ေတာ့္အသံလည္းဆံုးေရာ က်ြန္ေတာ့္အစ္ကိုပါးစပ္ကေန " အား "
လို့ေအာ္တဲ့အသံလိုလို " က်ား .. " ဆိုၿပီး မာန္သြင္းတဲ့အသံလိုလို
ဗလံုးဗေထြးအသံၾကီး အက်ယ္ၾကီးထြက္လာတာ ေမာ္လၿမိဳင္တၿမိဳ့လံုးေတာင္
ၾကားရေလာက္တယ္။ ဆိုင္ကယ္ကို နင္းကန္ေမာင္းလာလိုက္တာ
အိ္မ္ကိုဘယ္လိုဘယ္ပံုေရာက္လာၾကမွန္း မသိဘူးအဟုတ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့
ကိုယ့္အခန္းကို ၿပန္မအိပ္ရဲၾကေတာ့ပဲ ဘုရားခန္းထဲမွာ ဘုရားကို ဖင္ဗူးေတာင္
ေထာင္ေနေအာင္ ရွိခိုးကန္ေတာ့ၿပီး ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ေရွ့မွာတင္
ဖ်ာေလးခင္းၿပီး အိပ္လိုက္ၾကရေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ အိမ္ေရွ့ကေန
ဆိုင္ကယ္စက္သံၾကားရင္ စိတ္ထဲမွာ ဟိုေခါင္းၿပတ္ အိမ္အထိလိုက္လာၿပီထင္ၿပီး
စိတ္ထဲ ေၿခာက္ခ်ားၿပီး ေတာ္ေတာ္နဲ့ အိပ္မရဘူး။
အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစလို့ က်ြန္ေတာ္တို့ ညီအစ္ကို ဘုရားတရားလုပ္ၿဖစ္သြားတာ
ဒီေန့ဒီအခ်ိန္ထိပဲ။ ကိုယ္တိုင္မၾကံဳလို့ မယံုဘူးဆိုလည္း
အၿပစ္မၿမင္ပါဘူးဗ်ာ။ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳမွ ယံုခ်င္သူေတြေတာ့
အၿမန္ဆံုးၾကံဳေတြ့ႏိုင္ၾကပါေစလို့ေတာ့ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
သရဲေၿခာက္ခံရတာလည္း အေဖာ္အေပါင္းနဲ့ဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့
ခုသာခံသာရွိတယ္ဆိုတာေၿပာရင္းနဲ့ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါရေစ။
Credit to myanmarghoststory
